“Kies je voor de journalistiek? Weet je dat zeker? Dan moet je ook ’s avonds en in het weekend werken en er zijn haast geen banen in te krijgen.” Die reactie kreeg ik in het laatste jaar van het vwo uit mijn omgeving, toen ik vertelde dat ik naar de School voor de Journalistiek wilde. Nu maakte ik mij op dat moment niet zo druk om de afwezigheid van een baangarantie na mijn afstuderen. Het was eerder het avond- en weekendwerk dat mij deed besluiten eerst nog even verder te kijken. Als 17-jarige had ik naast schrijven immers nóg een passie: handbal. En wanneer vonden de trainingen en wedstrijden plaats? Juist.

Na twee tussenjaren stapte ik dan toch over de drempel van de School voor Journalistiek in Utrecht. Ik wilde nu eenmaal schrijven, mooie verhalen optekenen. Vanaf dat moment ben ik daar dan ook nooit meer mee gestopt. Luisteren naar wat iemand te vertellen heeft, te horen wat hem of haar beweegt en dat omzetten in een prettig leesbaar stuk – of het nu gaat om een interview voor een vaktijdschrift als Franchise+, een artikel voor een ledenmagazine of een blog (als ghostwriter) – dat blijft een prachtig vak. En ja, dat betekent soms ook dat ik ‘s avonds en in het weekend werk. Maar waar ik na al die jaren wel achter ben, dat valt prima te combineren met handbal. ;-)