Knuppels zijn overal

Er zijn dagen dat ik geen cellohoes hoef te kopen, u weet wel, voor zo’n strijkinstrument dat letterlijk het midden houdt tussen de viool en de contrabas. En daar dan een beschermhoes voor. Maar omdat de hoes waar mijn vrouw mee is opgegroeid toch echt begon te verkruimelen en het laatste (echt lederen) hengseltje het begaf, besloot ik voor haar een nieuwe te kopen.

Naar een heuse instrumentenmaker? Hm, zal we duur zijn. Eureka: naar de zaak met naam en faam in instrumenten in mijn stad. Zo rijk gesorteerd dat ze zelfs een aparte ‘akoestische hal’ hebben. Enfin, erop af. Helaas: er is alleen een ¾-formaat hoes aanwezig (dat is een kleiner formaat cello, voor jong talent zeg maar). Geen nood: gegevens genoteerd, bestelling zou er morgen uitgaan. “Met een week of drie hoort u meer van ons.” Na vier weken radiostilte maar eens gebeld: ja hoor, gegevens bekend, maar nog niet binnen. “We bellen als ie binnen is, hoor.”

Nu ja, het is geen fast-moverproduct, dus nog maar even geduld. Enkele weken later toch weer eens poolshoogte genomen: “Eh ja, die bestellingen doen we maar eens in de zoveel tijd, maar we bellen echt!” Een week later nog maar weer eens in de telefoon gekropen, overduidelijk een andere collega aan de lijn: “Nee, is mij niets van bekend. Moet ik even nakijken. Nee, nog niets binnen.” Aangezien ook mijn uithoudingsvermogen grenzen kent gaf ik de man te kennen maar even verder te kijken, met dank voor de service. En nu komt het: “dat moet u maar doen meneer” (sic!). Met andere woorden: iemand die verantwoordelijk is voor verkoop behandelt op deze wijze een klant die op grove wijze aan het lijntje is gehouden... Je zal toch salesmanager zijn van deze figuur! Vierendelen, kielhalen en nog veel en veel erger. Temeer omdat je juist in deze branche wel iets meer toewijding - om niet te zeggen devotie - verwacht van het dienstdoende personeel. Muziekinstrumenten en accessoires zijn toch iets anders dan, zeg, de verkoop van toiletpapier. Daar ging mijn hele wereldbeeld van noeste, ambachtelijk en toegewijde vaklieden met het hart op de juiste plaats, moedig standhoudend tegen de almaar vervlakkende commercialisering…

Alras contact opgenomen met een nobele ambachtsman, die hoezen beschikbaar had en met liefde vertelde over diens prachtige vak. Om over de sfeer in het fraaie atelier nog maar te zwijgen, waar het heerlijk rook naar hout en lak en waar het vakmanschap letterlijk van de muren droop.  Kom daar nog eens om. En hij had de hoes nog goedkoper ook! Ik bedoel maar, het basisprincipe van dienst verlenen is nog altijd: als je iets van iemand wil, dan gaat die ander altijd voor. En dat is welbegrepen eigenbelang!

Knuppels zijn overal, maar gelukkig zijn er ook veel retailers uit het juiste hout gesneden. In de franchisebranche al helemaal. Waar in de hele detailhandel 65% van de startende ondernemers er na drie jaar weer mee is gestopt, ligt dat percentage bij de franchisers op slechts 15%. Het kan niet anders dan dat hun toewijding wordt gewaardeerd. Voorwaar een mooi voorland om eens in te stappen!

Ward de Moor, Senioradviseur Communicatiebureau Synergie
Reacties? ward@synergie.nl