Dansen op de vulkaan?
Terwijl de wereld diep gebukt gaat onder de kredietcrisis, dansen we in Nederland vrolijk voort op de vulkaan. De prijzen van huizen blijven hier maar stijgen (althans, in mijn regio nog wel), de inflatie blijft bescheiden, zeker in internationaal perspectief. De prijzen in de supermarkt gaan omhoog, maar daar worden we alleen maar pissig van en bovendien geven we de overheid de schuld die met allerlei heffingen het begrotingstekort probeert te bezweren.
We stemmen nog niet met onze voeten, zoals na de invoering van de euro, begin 2002. En als we de dingen niet meer zo goedkoop uit de lagelonenlanden kunnen krijgen, omdat daar ook al een consumerende middenklasse ontstaat, dan gaan we gewoon meer sparen. Kom daar maar eens om in de VS, waar onder het mom van de Amerikaanse droom de kwetsbaarsten op de hypotheekmarkt ongegeneerd zijn uitgeknepen om de bonussen van Wall Street mede mogelijk te maken. Joe Sixpack zit er maar mooi mee. Je zou er met terugwerkende kracht militant marxist van worden. Al betrap ik mezelf er stiekem wel op dat ik een beetje ‘eigen schuld, dikke bult’ denk. Alleen jammer dat ze ook anderen erin meezuigen…
Een kredietcrisis van heel andere orde treft, zo blijkt, de trouwe klant van detailhandels als Dixons, de Bijenkorf en bijvoorbeeld Gamma. Of wat dacht u van de Van der Valk Visa Card? Ik verheug me al op de gratis kers in het vierkante appelmoesschaaltje! Maar goed. Die loyale afnemers zien in heel wat zaken hun trouw beloond worden met een heuse creditcard. Natuurlijk krijg je daarmee leuke kortingen op fijne weggevertjes, maar via de achterdeur worden deze flux weer naar binnengeharkt wanneer je gebruikmaakt van de voorfinanciering die nu eenmaal mogelijk wordt gemaakt met zo’n creditcard. En dat is - let wel - niet gratis! Recent is gebleken dat de ketens achter dergelijke kaarten met droge ogen een rentepercentage hanteren van een kleine 20%. Bent u daar nog? We zijn boos op de banken die het niet netjes spelen, maar onze detailhandel blaast een vrolijk deuntje mee. U bent gewaarschuwd.
Des te vrolijker werd ik van het bericht dat HEMA gaat samenwerken met het Rijksmuseum: twee trotsen van Nederland slaan de handen ineen. Daar kan Trots Op Nederland nog een puntje aan zuigen! Ik was er nooit opgekomen en toch: het lijkt onontkoombaar als je het goed beschouwt. HEMA is immers sinds jaar en dag de verzinnebeelding van smaakvol en betaalbaar, terwijl het Rijksmuseum, tja..... Laten we het er op houden dat beiden tot het Nederlands erfgoed behoren. Het Rijksmuseum heeft 1,1 miljoen objecten, waarvan slechts 5.000 schilderijen. Terwijl iedereen het Rijksmuseum associeert met diezelfde schilderijen. Delen van klassieke afbeeldingen prijken nu op schrijfwaren, servies, make-uptasjes en theedoeken. Op zich al een stilleven zou ik zeggen. Halen we meteen het gewijde van die kunstenaars af, waarvan het gros ook gewoon voor zijn brood het palet ter hand nam. En zo bereikt het Rijksmuseum een aanzienlijk breder miljoenenpubliek! Nu alleen de verbouwing nog even afronden.
Tot slot nog even een wijze les: een hypotheek is veel meer dan een rentepercentage. Dat bleek recent wel toen mijn eega en ik onze hypotheek lieten oversluiten naar een branchevreemde speler met wortels in de automobielindustrie. Onze oranjegetinte oude hypotheekverstrekker nam ruim de tijd om de stukken naar de notaris en de nieuwe financier door te sturen. Er viel na ruim acht jaar trouwe afdracht immers niets meer aan ons te verdienen. Dus is het niet meer dan billijk dat je iedereen even laat weten wie de baas is. En zo waren wij reeds vijf weken en twee voorschotnota’s van de aannemer onderweg met onze verbouwing en konden wij - vlak voor de nachtmis met kerst - gelukkig toch nog even terecht bij de notaris, zodat die eerste nota’s nog voor het kerstreces betaald konden worden. Vervolgens raakten wij (ook een aantal weken) in een intensieve dialoog met - jawel - het callcenter van onze hypotheekverstrekker die dat heeft uitbesteed. Steeds andere poppetjes die allen van toeten noch blazen wisten maar die wel op ons bouwdepotje zaten, dus je moet ze nog te vriend houden ook! Na slechts twee maanden kwamen de eerste overboekingen tot stand. Stroop smeren, dreigen, door het toestel trekken. Ik heb het allemaal gedaan en ik schaam me er niet voor. De samenzwering van het grootkapitaal bestaat echt!
Ward de Moor, senior adviseur Communicatiebureau Synergie
Reacties? ward@synergie.nl
