Dag 2003 ....
Alhoewel het komende jaar er zeker niet als een topper uitziet, zijn wij toch allemaal blij dat dit jaar eindelijk voorbij is en met wat creatief boekhouden de omzet nog net boven de index 100 is uitgekomen. Hebben wij geen dikke deuken opgelopen dan toch wel een paar pijnlijke krassen. Niet dat wij dat niet verdiend hadden.
De afgelopen vette jaren hebben ons nuchter Hollands koopmansgevoel danig onderdrukt en de als maar verder uitdijende gedoogzone voor wat betreft uniformiteit en discipline heeft veel strakke en vooral rendabele formules tot een karikatuur gemaakt. Alles kon en alles mocht. Voeg daarbij nog de komst van de euro en de totale afwezigheid van enige rekenvaardigheid bij de consument en het feest was kompleet. Aangezien iedereen in elke bedrijfskolom heeft meegevierd kwam de rekening uiteindelijk hard aan bij de consument, die het jaar daarvoor al dik gestraft was door zonder enige ervaring maar wel met geleend geld ook nog wat aandeeltjes wilde hebben. Dus wat de marge betreft zat het goed. Want veel detaillisten die alleen nog maar konden afrekenen maar niet meer gewoon konden rekenen, hebben gemakshalve toen alleen de ƒ verwisseld voor de €. Echter waar niemand rekening mee had gehouden was, dat de huishoudportemonnee niet is meegegroeid en voor de detailhandel is dat zeker geen plus.
De supermarktketens hebben dat als eerste begrepen en onder het mom van een heuse oorlog krijgen de consumenten de in 2001 teveel gecalculeerde centen nu gewoon weer terug. Wat dan weer heel geinig is dat de ketens die centen niet zelf teruggeven maar laten financieren door industrie en producenten. In de laatste melkoorlog hebben de boeren het gelag moeten betalen. Het kost dan wel weer een paar faillissementen, maar het land gaat allemaal naar Natuurmonumenten en binnen 50 jaar houden onze kinderen daar een paar oerbossen aan over, en uiteraard met een paar gezellige korenwolven. Zo dragen wij allemaal bij aan het milieu. En daar gaat het toch om.
Een jaar ook waarin vele Franchiseraden en de nodige maar meestal onnodige commissies zich hebben bezig gehouden met het geneuzel in de marge en de probleempjes van gisteren in plaats van namens alle aangesloten franchisenemers het mede bepalen van het beleid voor de komende jaren middels toetsing van en controle op de ontwikkelingen binnen de franchiseformule. Hoe krijgen wij dat ooit weer recht gebreid. En hoe flexibel zijn de franchisenemers zelf om nu snel bij te sturen en vooral te accepteren dat onderdeel van franchise ook het verdelen van taken is. Als formuleverantwoordelijke is het met name de taak van de franchisegever om de formule te optimaliseren, te vitaliseren en daar waar nodig aan te passen aan de gewijzigde omstandigheden. En daarbij geldt zeker niet het recht van meeste stemmen gelden. Ga er maar van uit dat, net als met de al jaren geldende verzorgingsgebieden, met name het komende jaar de gedoogzones minstens gehalveerd moeten worden en uniformiteit en discipline weer de hechte basis van succesvol franchise zijn. Te faveure van de franchisenemer die als zelfstandig ondernemer ook zelf verantwoordelijk is en blijft voor een ondernemerswaardig inkomen. Franchise is tenslotte geen hangplek voor kansarme ondernemers.
Uiteraard vraagt dat natuurlijk wel om de broodnodige tact om binnen het harmoniemodel toch tot de gewenste resultaten te komen. Er zijn nog steeds een paar franchisegevers die zich blijven gedragen als een kruising tussen een kleine DGA en een grote ZZP die binnen het bedrijf willen compenseren wat ze thuis missen. En die het handboek vol blijven schrijven met ‘franchisenemer is verplicht’ en ‘volgens het contract moet franchisenemer’. Kreten die weinig bijdragen aan een succesvolle samenwerking tussen twee zelfstandige ondernemers.
Rest ons u voor straks toch weer een sprankelend en onstuimig nieuwjaar toe te wensen met de partner die u al heeft of nog graag wilt krijgen en vooral een warme relatie met uw franchisegever of met uw franchisenemers die u toch graag nog wilt houden. Ondanks alles.
Frank R Marsman
