John De Haas, nuchtere spar-ondernemer van het jaar

Dat de buurtsupers onmisbaar zijn in wijken en kleinere gemeenschappen blijkt weer uit het verhaal van John de Haas. Deze Spar-ondernemer sleepte met zijn vestiging in Deil de onderscheiding van Spar buurtsupermarkt van het jaar in de wacht. Toen hij dat een weekend ging vieren met zijn personeel, bekommerden klanten en dorpsbewoners zich om de winkel. Met succes. “Hiermee bind je je klanten want ze krijgen het gevoel dat de winkel ook een stukje van hen is.”

Liefst 330 collega’s probeerden ook buurtsuper van het jaar 2009 te worden. Tijdens de eerste selectieronde staken bedrijfsadviseurs van de Spar hun licht op in de deelnemende vestigingen. Na die schifting bleven nog 75 kandidaten over. Deze ondernemers kregen viermaal binnen twee weken bezoek van een mystery guest, in werkelijkheid een externe deskundige.

Het selecte gezelschap van vijftien vestigingen werd nog eens door zes verschillende beoordelaars bezocht binnen twee weken tijd. Die reisden het land door om te checken of de pui schoon was, de stoep geveegd en de schappen gevuld. De winkelpresentatie en klantvriendelijkheid werden nauwkeurig onder de loep genomen. Ook de directie van de Spar bemoeide zich in deze fase met de uitverkiezing.

John de Haas van de Spar supermarkt in Deil liet het allemaal rustig gebeuren. “We hebben gewoon ons werk gedaan en geen gekkigheid uit gehaald”, zegt hij. Tijdens de prijsuitreiking in het Ampt van Nijkerk hoopte hij stiekem op een derde plaats. Zijn verwachtingen werden met de hoofdprijs overtroffen. “Het was spannend met een onverwachte ontknoping. En dan ben je heel blij”, kijkt hij terug op de avond.

De Haas werd eerste in de categorie ‘brood’, en derde op de drie onderdelen fruit, vers en winkelbeoordeling. Dat samen leverde hem de eerste prijs ‘overall’ op. Bij de ‘flinke geldprijs’ deed hij nog een eigen bijdrage om de winst: een weekend met alle medewerkers en aanhang te kunnen vieren. “We hadden het met zijn vijftienen gedaan en de partners hadden ook hun bijdrage geleverd. Dus we wilden iedereen laten meegenieten.”

1.100 broden

Het werd Vlieland, met bijna dertig man (en vrouw). Maar wat te doen met de winkel? Die wilde hij onder geen beding een zaterdag op slot doen. Weet je wat, ik geef de klanten zelf een dag het heft in handen, dacht hij. Toen bleek de grote betrokkenheid van de gemeenschap bij een buurtsupermarkt. Niet alleen vaders en moeders van medewerkers, maar ook de politie en de huisarts stroopten de mouwen op om de winkel draaiende te houden. Net zoals de vrachtwagenchauffeur, bankbediende en de onderneemster waar De Haas de zaak tien jaar eerder van had overgenomen.

Het leverde - met onder meer een kleurenfoto in De Telegraaf - veel publiciteit op. En het bleef niet bij ‘draaiende houden’, de dag werd een kassucces. Liefst 1.100 broden gingen over de toonbank, waar dat er gewoonlijk maximaal 500 zijn. Ook waren er tweemaal zoveel klanten als op andere zaterdagen.

Hij had zijn ‘tijdelijke personeel’ geprikkeld door bij omzetverdubbeling ook een feestje voor hen in het vooruitzicht te stellen. “Ze hebben iedereen opgeroepen om boodschappen te komen doen. Er stond een gigantische partij brood. Ze hebben de hele dag staan snijden. Ook waren er proeverijen van wijn en hapjes.”

Hij genoot op het Waddeneiland, terwijl zijn winkel als een tierelier doordraaide. De omzetverdubbeling kostte hem uiteindelijk nog een feestje. Beloofd is beloofd. Uiteindelijk levert het iedereen winst op, merkt hij. “Het werkt nog door. De mensen praten er nog over. Hiermee bind je je klanten want ze krijgen het gevoel dat de winkel ook van hen is.”

Voor de dichtstbijzijnde grote supermarkt moeten de 2.100 inwoners van Deil naar Geldermalsen reizen, vijf kilometer verderop. Dat ze dat niet massaal doen, ligt grotendeels aan de persoonlijke dienstverlening van de buurtsuper. John de Haas: “De basis moet goed zijn. Dan maakt het de mensen niet uit of je tien cent duurder bent. Wij zetten nog een doosje in de auto en brengen een kratje bier thuis. De klant is hier nog echt koning. Bij de grote jongens zie ik dat toch minder worden.”

Champions League

Hij neemt zijn lokale rol serieus. “Je moet altijd aanwezig zijn en regelmatig iets organiseren. Zo huren wij vaak het dorpshuis af voor een proeverij van bijvoorbeeld bieren, wijnen en kazen. Dat is dan groot feest.” Ook ontplooit hij originele activiteiten. Toen Willem-Alexander en Maxima trouwden werd iedere klant die in een trouwjurk boodschappen kwam doen beloond met een slagroomtaart. Hij moest er 48 uitdelen.

Zo is de winkel geworteld in de lokale gemeenschap. Die bestaat uit ‘bovenmodale, nuchtere mensen die eerst willen verdienen en dan pas uitgeven’. Zijn motto van ‘als het mij goed gaat, gaat het jullie ook goed’, slaat aan. “Er heerst echte saamhorigheid. Wanneer we een actie hebben, komen bijvoorbeeld de partners van de medewerkers ook meehelpen.”

Hij komt uit een familie van supermarktondernemers en bestierde ook al negen jaar lang een Spar-vestiging in Nijnsel. “Wij hebben echt een goede boterham”, zegt hij over zijn huidige bestaan. Dat komt mede door de nieuwe formule van Spar, de Champions League. Niet alleen kwam er daardoor 150 vierkante meter vloer bij. “Het is een moderne formule met meer vers, meer service en een luxer segment. We bakken zelf de broodjes en hebben een mooie wijnafdeling. Het is dé formule bij uitstek voor de buurt.”

De volgende verkiezing is over anderhalf jaar en de eerste selectieronde vindt komend najaar al plaats. Lang van het succes nagenieten is er dus niet bij voor John de Haas. “Je moet sowieso altijd 100 procent zijn, verslappen kan niet in deze branche.” Hij is weliswaar het gezicht van de winkel, maar dankzij de nauwe band met klanten en personeel kan hij gerust eens weg, weet hij nu helemaal zeker. “We hebben een open constructie, iedereen kan het zo over nemen.”