Internationale Franchise Convention

De 43e Internationale Franchise Convention Een land in oorlog Op 5 maart 2003 heeft het Gerechtshof Leeuwarden in hoger beroep het vonnis van de Rechtbank op 28 februari 2001 bekrachtigd. Franchisegever (Ster Videotheken) en Koelewijn & Partners (opsteller van het haalbaarheidsrapport) zijn in casu niet aansprakelijk voor het niet realiseren door franchise-nemer van de afgegeven omzetprognoses. Op de franchisegever rustte ook niet de plicht om aan de franchisenemer omzetprognoses af te geven. Zo'n rapport biedt ook geen garantie dat prognoses door de franchisenemer worden behaald. Als u dit leest is de wereld helaas al weer een oorlog 'rijker' en gelukkig is deze al weer uitgestreden. Toch kan ik niet voorbijgaan aan die oorlog omdat deze een nadrukkelijke stempel drukte op de bijeenkomst in San Antonio TX die ik op 15-18 februari 2003 heb bijgewoond. "Het programma maakte behoorlijke indruk op me" Indrukwekkend is zeker een woord dat bij me opkomt als ik terugdenk aan de vijf dagen in het Valkenburg van de Verenigde Staten. Meer dan 1.500 deelnemers van franchiseorganisaties uit met name de Verenigde Staten, verzamelden zich in de stad waar de lentezon zich volop liet zien. Niet alleen franchisegevers waren aanwezig, maar de nodige van hen waren samen met hun franchisenemers afgereisd naar wat een van de top vakantiebestemmingen bleek te zijn van Amerika. Buiten het aantal bezoekers maakte ook het programma behoorlijke indruk op me. Het aanbod is zo groot dat je werkelijk niet meer weet wat je moet kiezen, in elk geval is er voor ieder wat wils. Op de openingsdag kregen we allemaal nog even een opfriscursus franchise van de ?minence grise van de Amerikaanse franchisewereld. Dit leidde niet tot nieuwe inzichten, maar gedurende de sessie bleek dat het ook werkelijk niemand interesseerde wat de twee grijsaards op het podium te melden hadden. Iedereen zat door elkaar te praten en met name kennis te maken of oude herinneringen op te halen. De twee advocaten van Piper Rudnick die de sessie voorzaten, deden dit al voor de twaalfde maal op rij en naar bleek is het ieder jaar hetzelfde. De eerste dag wordt -zoals later blijkt ook alle volgende dagen- afgesloten met een cocktailparty. Netwerkmogelijkheden zijn er te over, waardoor de sessie die ik 's middags bijwoonde alleen maar meer bizar op mij overkomt. "Franchise is een van onze beste exportproducten" De tweede dag is de dag van de prijzen voor de franchisenemers, maar het bleek ook de dag te zijn van het patriottisme. De directeur van Pepsico beklimt het podium, maar voordat hij de prijzen uitreikt wil hij nog even stilstaan bij de gebeurtenissen van de afgelopen dagen. Twee dagen eerder waren overal in de Verenigde Staten demonstraties tegen de oorlog, ook in San Antonio. De Pepsico directeur prijst de democratie waarin zij mogen leven, waar iedereen een eigen mening en stem heeft. Hij vervolgt zijn verhaal met zijn eigen rol in de eerste Golfoorlog en het belang van steun van het thuisfront voor mannen en vrouwen in de Golf. "In een democratie heeft iedereen het recht om voor of tegen te zijn, maar als je dagen of weken als natie voor de belangrijkste oorlog staat, dan kan het niet zo zijn dat er mensen tegen zijn. Wij moeten onze mannen en vrouwen onvoorwaardelijk steunen. God bless America." Gevolg is een staande ovatie van 1.500 mensen en het volkslied wordt spontaan ingezet. Indrukwekkend? Ja, het was indrukwekkend, maar tegelijkertijd heel vreemd om mee te maken. Zeker als je bedenkt dat de meeste mensen die je sprak tijdens alle netwerkmomenten gewoon tegen de oorlog waren. Terug naar de franchiserealiteit van alle dag. Twintig prijzen voor de beste franchisenemers in allerlei categorie?n worden in een sneltreinvaart uitgedeeld. De presentator, een bekende tv-persoonlijkheid die net ontslagen was bij een van de grote netwerken, deed aan het eind een emotionele oproep voor een nieuwe job. Ja, ook dit is Amerika. Na al het prijzengeweld is het