Totaal entertainment…

Bij de werving en selectie van succesvolle medewerkers en medewerksters kan niet meer volstaan worden met de vraag gehuwd, ongehuwd of samenwonend. Veel relevanter wordt de vraag naar het aantal exen en de hoogte van de alimentatie.

Vooralsnog zetten wij alimentatie in het enkelvoud, maar een echtpaar met drie soorten kinderen en twee alimentaties is zeker geen uitzondering meer. En het feit dat zij haar ex-man moet betalen, betekent dat de emancipatie van de vrouw ook een aantal voordelen kent. Tenminste als u als man het heeft verwerkt dat u geen kinderen kunt krijgen, maar toch een carrière in het huishouden ambieert. 

Eén op de drie huwelijken wordt voortijdig ontbonden en is dus geen hoeksteen van de sa-menleving meer. Maar wel een duidelijke afspiegeling van onze huidige samenleving. En uit die samenleving komen ook de franchisegevers en franchisenemers. Tenminste, dat nemen wij dan maar aan. Samen naar MEER en BETER voor op z'n minst vijf jaar. Een trouwboekje van achttien pagina's met “u moet en u dient”. En om dat een beetje in de hand te kunnen houden, is er een aantal checklisten gemaakt. Vertrouwen is goed maar controle is natuurlijk beter. 

Stelt u zich eens voor: u gaat naar huis, maakt een geanimeerd praatje met uw partner en gaat dan met een checklist door het huis. Goed of fout. Gewassen, gestreken, gestoft -vinger langs de plinten-, HACCP op het toilet, boodschappen in huis... enfin verzin zelf nog wat gei-nige dingen. Daarna bespreekt u met uw partner aan de keukentafel de resultaten van uw onderzoek. En natuurlijk de consequenties die een te groot aantal fouten heeft op de verdere samenleving tussen u en uw partner. Wie zijn koffers staan het eerst buiten denkt u? 

Met deze gedachte in het achterhoofd zouden wij wellicht eens moeten bedenken of onze sociale vaardigheden wel voldoende zijn in de onderlinge contacten tussen franchisegevers en -nemers. Laatst waren wij uitgenodigd voor een tennistoernooi en als je dan het sponsor-dorp binnenloopt, heb je echt het gevoel dat er op je gerekend is. Nog een fantastische wed-strijd gezien ook -er stond een hele batterij t.v.'s in de tent- en de hapjes en drankjes waren zeker boven het gemiddelde. En als je dan met 1,2 promille tevreden naar huis rijdt, wat een gastvrijheid, heb je toch zeker het idee dat de contacten nog even goed soepel zijn en het netwerk weer aanzienlijk is uitgebreid. 

Misschien moeten wij bijvoorbeeld de franchiseraad en de verschillende commissies ook maar eens gaan sponsoren. Even los van het feit wie dat gaat betalen. Een kilometerver-goeding is dan wel het minste en een behoorlijke vergoeding per uur is te overdenken. Het eerste voordeel is dat er dan zeker korter wordt vergaderd. Daarnaast betekent betalen ook dat er een tegenprestatie geleverd moet worden. Als adviseur weten wij als geen ander hoe dat werkt. Wat moet het heerlijk zijn om een franchiseraad wegens gebrek aan succes ook gewoon naar huis te kunnen sturen. 

Waarom komt er gemiddeld maar zestig procent van de franchisenemers naar een vergade-ring en zijn wij al blij als de raadsvergadering eens zonder ruzie beëindigd kan worden en bij de promotiecommissie wij gewoon ons eigen plan hebben kunnen doordrukken? Dat moeten toch zeer feestelijke bijeenkomsten zijn met totaal entertainment. Een overzichtelijke agenda, boeiende gastsprekers, tussendoor een hapje en een drankje en aan het einde nog een leuk relatiegeschenkje om mee naar huis te nemen. 

Laten wij er na de vakantie gewoon eens mee beginnen ...

Frank R Marsman