Er was eens ....
Zo begonnen vroeger de meeste sprookjes, maar jammer genoeg is die zorgeloze kindertijd voorbij en leven wij nu haastig en gestrest door de tijd om welke wedstrijd dan ook te winnen. Toch komt er af en toe nog wel eens een sprookjesverteller voorbij. Het gaat dan niet over mooie en vooral maagdelijke prinsessen -waar zijn ze gebleven-, stoere prinsen die daar toch wel iets aan willen veranderen en boosaardige tovenaars die daar steeds een stokje voor willen steken. Nee, in franchiseland gaan de sprookjes over kleine investeringen en hoge rendementen. En hoe alles vanzelf zal gaan als er getekend is bij het kruisje.
Toch zou het helemaal niet zo erg zijn als wij wat meer zouden proberen er iets sprookjesachtigs van te maken. En dan wel voor beide partijen natuurlijk. We weten toch allemaal dat alles niet echt klopt. Hier schalks een procentje verstopt en daar een euro’tje laten vallen. Daar win je toch echt de wedstrijd niet mee. Wij doen het natuurlijk wel, want dat zit vastgebakken in onze genen. Want het is natuurlijk niet geinig om als exploitatiemodel een pagina’s lang spreadsheet te moeten maken zonder af en toe niet een celletje te mogen verplaatsen of aan te passen. En wij hebben toch een duimdik franchisecontract om een en ander naadloos af te timmeren. En om heel eerlijk te zijn … van ons mag het. In het kader van werving en selectie mag je best een beetje poetsen om het te laten glimmen. Wij zijn natuurlijk allemaal een beetje ekster.
Nee, het gaat meer om de tijd na de ondertekening of de feestelijke opening met receptie. Want in het echt begint daar de ‘boulevard of broken dreams’. Dan komen de tegenvallers boven water. De levertijd wordt een beetje overschreden, de verbouwing is net iets duurder dan gebudgetteerd en er komen toch net iets minder klanten binnen dan geprognosticeerd. Kortom, er verschijnen pijnlijke barsten daar waar de wittebroodsweken eigenlijk hadden moeten beginnen.
Wat dat betreft schijnt er geen warme kant te zijn bij franchise. Ga maar na, welke franchisenemer of -gever krijgt er een kaart op zijn verjaardag of bij ziekte? Een taart als je weer een jaar bij de formule bent gebleven terwijl je diep in je hart het eigenlijk goed zat bent? Een bos bloemen van je collega’s als je weer een jaar voor jan jeweetwel in de franchiseraad hebt gezeten en niet eens je uren, laat staan je kilometers, vergoed krijgt? En wees eens eerlijk, als de helft van de franchisenemers ook echt op de vergadering komt spring je toch een gat in de lucht? Wel eens de landelijke franchisefeestdag moeten annuleren wegens gebrek aan belangstelling? En wie huurt nu een buitenstaander als neutraal voorzitter in om de franchiseraad en het managementteam uit elkaar te houden en te behoeden voor verbaal en zelfs lichamelijk geweld? Neem zo’n vent eens mee naar huis om tijdens het avondeten uw partner te beletten u in de rede te vallen dan wel echt brutaal te worden. (Misschien toch wel een goed idee en dat dan ook nog op kosten van de zaak -toppie-.)
Misschien moeten wij vanuit ons mission statement SAMEN naar MEER en BETER het ac-cent eens wat meer gaan leggen op SAMEN. Wij zijn in franchiseland toch allemaal partners van elkaar. Tenminste dat is de bedoeling.
Op de valreep willen wij nog de Nederlandse Franchise Vereniging (NFV) en uiteraard de heren sprekers Beeftink, van Barneveld, de Bruijn en van der Pol complimenteren met de zeer geslaagde NFV-bijeenkomst in Oud London, met als thema ‘Franchise en Faillissement’. Opvallend was wel de hoge opkomst van franchisegevers en de totale afwezigheid van franchisenemers. Maar waarom zouden zij zich nou zorgen moeten maken over faillis-sementen? Ze worden immers fantastisch ondersteund, geadviseerd en met gevoel gepam-perd door hun franchisegevers. En dat dan voor die paar euro’s … lekker toch!
Frank R Marsman
