Denk niet aan een roze olifant

De deadline voor mijn column van dit fraaie vakblad ligt zo rond de jaarwisseling. Dat is voor uw columnist nogal lastig. De oud-&-nieuwbeneveling ligt nog maar net achter ons, de goede wensen dartelen om aandacht op de al even vanzelfsprekende nieuwjaarsrecepties. Terwijl - als u dit stuk leest - die voor uw gevoel al máánden achter u liggen. Ronduit intrigerend vond ik het bericht begin van het jaar dat De Bijenkorf zijn collectie erotische speeltjes uit het assortiment heeft gehaald. Een ethisch reveil? Nee, gewoon een zakelijke afweging. Mensen kopen die dingen nu eenmaal liever in een wat besmuiktere setting. Hoewel, bij Etos schijnen ze gewoon bij de kassa te liggen. Nu ben ik een trouwe klant bij deze uitbater, maar ik heb ze nog nooit op opwekkende als stimulerende winterpeen vermomde hulpstukken kunnen betrappen. Wellicht heb ik er ook de neus niet voor. Ik associeer zulke artikelen toch vooral met slappe lach en ben er trouwens ook veel te schijterig voor. Alleen de gedachte al dat de dame achter de kassa zich - al is het maar in een ienieminieflits - een voorstelling maakt van jou met zo’n prikkelende Pino in de weer… Het is een beetje in de categorie “denk niet aan een roze olifant!”.

 

De algehele schaamteloosheid lijkt gelukkig sowieso ook op z’n retour, want volgens een onderzoek naar de aanschaf van hulpmiddelen voor het minnespel wil iets minder dan de helft van de Nederlanders dergelijke speeltjes best kopen. Maar dan wel via internet, terwijl nu slechts 23% over de drempel stapt. Kijk, dat doet me dan weer deugd. Een beetje terug naar de ‘discreet verpakte’ vieze boekjes van vroeger. Dat maakt het immers allemaal een stuk spannender. De verboden vrucht smaakt nu eenmaal een stuk beter als je er moeite voor hebt moeten doen, nietwaar? Enfin, voor wie het weten wil: slechts 7% van de ondervraagden in het onderzoek overweegt een seksspeeltje te kopen in een elektronicazaak. Kom er maar eens op zou ik zeggen!

 

In een heel ander genre, zij het ook in een (weliswaar andere) genotsbranche: wat zijn consumenten toch ook ondankbare types! Een paar jaar terug was de wereld van de koffie in rep en roer: de Senseo was er. Koffie uit een filterapparaat was voor ‘losers’. Ik word daar altijd een beetje obstinaat van: wat was er tientallen jaren mis met het bakkie uit het filterapparaat? Toegegeven: doe die wel meteen in een thermoskan, maar dan is er ook niks aan het handje. Kent inmiddels iemand nog iemand die Senseo drinkt? Ja, mijn schoonmoeder van 78, maar die zet ook liever niet een hele pot. Dat snap ik allemaal prima. Maar al die mensen die riepen dat Senseo de definitieve nieuwe koffie zou zijn… Niets veranderlijker dan de consument en die hijgt graag en masse achter iets nieuws aan. Je kunt je antennes niet scherp genoeg uit hebben staan.

 

Dat is nu zelfs doorgedrongen tot de uitvaartbranche die naar eigen zeggen helemaal klaar is voor de belevingseconomie, aldus het onvolprezen vakblad Uitvaart (lekker zo’n naam die zegt waar het op staat). Uitvaart en beleving vormen een intrigerende combinatie zou ik zo zeggen. Met de hele aula de bijnadoodervaring in, of workshops voor de kinderen om cakejes te bakken. Het blijkt echter vooral te gaan om bijvoorbeeld led-technieken, waarmee je de belichting eenvoudig kunt aanpassen aan de wensen van de nabestaanden. Zo zie je maar weer: in elke branche liggen de kansen voor het oprapen.

Franchise+ Franchiseplus
Redactie