Franchisenemersportret Fahrad Sedighi

Farhad Sedighi verruilde zijn baan als jongerenwerker vier jaar geleden voor een bestaan als franchisenemer van Sonax Car Care. Het lichamelijke werk als autowasser en het contact met de klant bevallen hem goed. Extra voldoening krijgt hij door kansarme jongeren in dienst te nemen en te begeleiden.

Als student economie en met werkervaring als tandtechnicus kwam Farhad Sedighi twintig jaar geleden vanuit Iran naar Nederland. Na een studie tandtechniek in Amsterdam ging hij aan het werk in een tandtechnisch laboratorium, maar moest vanwege een contactallergie stoppen. Ondertussen was hij actief als vrijwillige tolk bij vluchtelingenwerk in Rotterdam. “Ik heb altijd al mensen willen helpen”, licht hij toe. Daarom volgde hij ook de hbo-opleiding Sociaal Pedagogische Hulpverlening. Hij behaalde zijn diploma en ging als jongerenwerker aan de slag in Rotterdam.

Zeven jaar lang begeleidde hij jongeren en kinderen met gedragsproblemen en lichamelijke beperkingen. De laatste jaren werkte hij met probleemjongeren van de zware categorie in de Maasstad. Hij kreeg te maken met dusdanige bedreigingen dat hij zijn werkgever om bescherming vroeg. Tevergeefs. ‘Dat is het risico van het vak’, kreeg hij te horen. “Ik stap er uit en ga iets anders doen”, besloot hij toen.

Op zoek naar ander werk kwam hij in contact met Sonax Car Care. Dat was ook weer niet helemaal toevallig want hij poetste altijd al graag auto’s. Hij volgde cursussen van de franchisegever en investeerde in zijn nieuwe beroep. Met het inkomen van zijn vrouw hielden ze het huishouden draaiende in deze aanloopfase terwijl hij klanten probeerde te werven en gemiddeld twee auto’s per dag reinigde. “Ik had nauwelijks omzet maar wilde wel graag en stond open voor kritiek.”

Dat doorzettingsvermogen betaalde zich uit. Hij kreeg leasemaatschappij ALD als klant en groeide met dit bedrijf mee. Nu reist hij dagelijks vanuit zijn woonplaats Den Haag naar Meerkerk waar het grote wagenpark van zijn klant staat. Ondertussen wast, poetst en stofzuigt hij tussen de zeven en tien auto’s per dag ‘met de ogen dicht’ en met de hand. “Dat is het beste. In de wasstraat wordt de auto niet goed gereinigd en krijg je veel krassen op de lak.”

Het lichamelijke werk bevalt hem goed. “Ik hoef niet meer door te vergaderen mijn doel te bereiken en ben nu resultaatgericht bezig. En een tevreden klant geeft energie en een gevoel van zekerheid.” Dat laatste kan hij goed gebruiken, omdat hij wel afhankelijk is van die ene grote klant. “We werken met elkaar op basis van vertrouwen. Ieder half jaar hebben we een evaluatiegesprek en ik spreek een van de directeuren vrijwel dagelijks even. Dan hebben we het ook over hoe het het afgelopen jaar is gegaan en over meerjarenplannen. Als er iets niet goed gaat, hoor ik het dus ook bijtijds.”

Hij heeft intussen twee jongeren in dienst genomen om hem te assisteren. Zo komen zijn vorige en huidige beroep samen. “Ik heb destijds een pittige studie gevolgd en wil daar toch iets mee blijven doen. Sinds drie maanden heb ik een jongen met een beperking in dienst die moeilijk aan de slag komt. Door hem rustig te benaderen en respect te hebben voor wat hij kan, geef ik hem meer zelfvertrouwen en kan hij zich goed inzetten. Dit geeft extra waardering aan het werk. Die begeleiding van jongeren wil ik de komende jaren uitbouwen.”