Franchise als antwoord op zorgknelpunten bij Thomashuis
Het begon allemaal met persoonlijke ervaringen in de zorg van Hans van Putten met zijn zoon Thomas. Nu staan er 118 Thomashuizen in Nederland. Huizen waar een groepje mensen met een verstandelijke beperking woont met een stel zorgondernemers aan hun zijde. Na dit succes volgden er nog drie franchiseconcepten in de zorg. “Door de franchiseconstructie komt de energie op de juiste plekken.”
Hans van Putten zag dat de begeleiding van zijn achttienjarige zoon Thomas veel beter kon. Er werd in de instelling waar hij zat te veel vergaderd en te weinig met hem gewandeld. De vader ging op zoek naar een warm thuis waar wel veel aandacht voor Thomas zou zijn. Dat vond hij niet waarna hij dat zelf ging creëren. Met een franchisekundige buurman bedacht hij het concept Thomashuis.
Het idee van de ouderwetse kruidenier werd als leidraad genomen. De ondernemer die boven zijn winkel woont, een nauwe band heeft met zijn klanten en altijd voor hen beschikbaar is. ‘De ondernemer’ is een stel, waarvan minstens een van de twee een professional in de zorg is. De samenstelling van de bewonersgroep van acht of negen mensen is afhankelijk van de ondernemers. “Zij moeten een persoonlijke klik hebben met de mensen voor wie ze gaan zorgen”, licht Hoofd Marketing en Communicatie van franchisegever De Drie Notenboomen, Sander Speleman, toe. “Dat zijn wel allemaal mensen met een 24/7 zorgvraag.”
Karakteristiek vastgoed
De ondernemers richten al hun aandacht op de zorg van hun bewoners met zo min mogelijk papierwerk. De franchisegever neemt alle belangrijke bijzaken op zich en dat zijn er nogal wat. Daarom is volgens Speleman franchise in de zorg zo succesvol, in een tijd met veel knelpunten in deze sector. “Het is een model waarbij de aandacht maximaal naar de bewoners gaat. De zorgondernemers hebben vaak al jaren in de zorg gewerkt en zijn gefrustreerd geraakt door alle administratie en bureaucratie. Het concept Thomashuis trekt enorm bevlogen mensen aan om de zorg in te richten met dezelfde drijfveren die ze hadden toen ze aan hun opleiding in de zorg begonnen. Ze treffen dan bij ons een warm thuis. En door de franchiseconstructie komt de energie op de juiste plekken.”
Vooral de laatste tien jaar kende de formule een harde groei. De meeste ondernemers beginnen rond hun vijftigste jaar aan het avontuur, dus opvolging is inmiddels nodig. De Drie Notenboomen zoekt stellen die ‘samen heel sterk staan’. Een van de twee moet gediplomeerd zijn in de zorg voor de doelgroep en de ander ‘heeft grote feeling met die doelgroep’.
Voor de locaties werkt De Drie Notenboomen samen met woningcorporaties. “We kiezen daarbij bewust voor karakteristiek vastgoed en creëren woonplekken waar je trots op kunt zijn”, aldus Sander Speleman. Zoals oude boerderijen, statige villa’s, scholen, kloosters en notariskantoren. De franchisenemer betrekt het totaal verbouwde pand en zorgt alleen voor de afwerking naar eigen smaak.
Vergrijzing
In 2007 lanceerde De Drie Notenboomen ook weer vanuit een persoonlijke ervaring een nieuw franchiseconcept voor dementerende ouderen: Herbergier. In de 41 vestigingen van deze formule wonen zestien mensen met dementie kleinschalig samen, met ieder een eigen appartement. Vorig jaar volgden de ZorgButler en Thomas op Kamers. De ZorgButler springt in het gat van het verdwijnen van de verzorgingshuizen en het langer zelfstandig wonen door ouderen. De ouderen wonen in een eigen appartement. Een zorgondernemer – die niet bij hun inwoont – levert zorg op maat en zorgt ervoor dat mensen niet vereenzamen. Ongeveer zoals het bejaardenhuis van vroeger. Sander Speleman voorziet een enorme groei van de ZorgButler door de maatschappelijke ontwikkelingen, zoals de vergrijzing.
Thomas op Kamers komt voort uit de vele aanmeldingen voor Thomashuizen van mensen met lichte beperkingen, te licht voor de Thomashuizen. In dit nieuwe concept wonen zij zelfstandig, werken ook vaak, maar krijgen wel de ondersteuning die zij nodig hebben. Bijvoorbeeld bij medicatie, het aanbrengen van structuur en het creëren van een gevoel van veiligheid. Alle vier de formules opereren onder de vlag van franchiseorganisatie De Drie Notenboomen. Oprichter Hans van Putten is daarvan geen eigenaar meer maar zet zich nog wel in voor verdere expansie van de formules, in België en later Duitsland. Speleman: “Hans is een echte pionier, hij bulkt nog van de energie op zijn 68e jaar.”
Pieter Ewouds: “De kinderen vinden het keigezellig”
Pieter Ewouds (48) en Karen de Hosson (43) waren helemaal niet bewust op zoek naar franchise toen zij besloten iets voor zichzelf te gaan beginnen. Zij (fysiotherapeut van huis uit) was nogal gedesillusioneerd geraakt door haar werk in loondienst als ambulant begeleider voor mensen met autisme. Te veel administratieve rompslomp en te weinig tijd voor echte zorg. Hij voelde na een loopbaan in de facilitaire dienstverlening een sterke drang om zelfstandig te zijn. Na een gesprek met een zorgondernemer van het Thomashuis Tilburg op een bruiloft, werden ze echt enthousiast. De drie selectiegesprekken verliepen goed. Van een franchisenemersscan die tegenwoordig daarna volgt, was in 2013 nog geen sprake.
Ze woonden met hun drie kinderen in Haarlem en konden kiezen uit een aantal huizen. Dat in Boxmeer stal direct hun hart. Een gemeentelijk monument middenin het dorp waar al een zorginstelling had gezeten. De buurt was aan zoiets gewend. Voor de oudste van acht was de verhuizing naar Brabant even wennen. Vijf jaar later zijn ze helemaal ingeburgerd, zowel met de huisgenoten als in Boxmeer. “De kinderen zijn met onze bewoners opgegroeid, ze vinden het keigezellig”, zegt Pieter.
Ze kozen voor ‘een verticale groep’, zowel qua leeftijd als zorgvraag. De huidige mix van vier dames en vijf heren van 21 tot en met 60 jaar maakt het werk afwisselend. Ze plukken de vruchten van het franchisemodel. “De franchisegever faciliteert ons. Zoals door te lobbyen in Den Haag over wet- en regelgeving en cursussen aan te bieden. Wij hebben de handen vrij om te ondernemen.”
Een perfecte wereld is het natuurlijk niet, die van de zorgondernemer, stipt Pieter Ewouds aan. “In die vijf jaar hebben we ook dalen meegemaakt. We zijn ook geen doorsnee franchisenemer, het werk is letterlijk en figuurlijk ons thuis. Je leeft 24 uur per dag met de bewoners mee. Maar het geeft ook veel vrijheid en voldoening. Het is gewoon heel leuk.”