Ik zou er niet aan beginnen

Kijk, ik ben een vrije jongen en heb tot nu toe altijd zelf mijn boontjes kunnen doppen. Goed, ik ben een paar keer onderuit gegaan, maar dat lag zeker niet aan mijn. Ik ben er steeds weer bovenop gekomen. Goed ik loop wel wat achter bij de bank, maar daar pas ik ook wel weer een mouw aan. Fluitje van een cent. Voor mij dus helemaal geen franchise. Ik doe het allemaal lekker zelf.

Neem alleen al zo’n contract, de franchiseovereenkomst zoals jullie dat noemen. In de volksmond heet dat toch niet voor niets een wurgcontract waarin alles moet en niets mag. Dat ga je toch nooit tekenen. Alles draait om uniformiteit en discipline, nou dat is toch dik uit de tijd. En moet je die boetes zien, voor dat je het weet heb je 1.000 euro per dag aan je broek, gekke Henkie, voor dat bedrag ken ik in Amsterdam wel een adresje waar je voor heel wat minder en met meer plezier uit de broek kan. Nee, van contracten moet ik niets hebben.

En dan die verplichte inkoop, dat is helemaal niets voor mijn. De beste deals doe je toch altijd zelf, ja toch. Na verloop van tijd krijg je er toch een beetje kijk op en het onderhandelen zit nou eenmaal in mijn bloed. Ja, de franchisegever heet het beter te kennen en omdat hij voor alle franchisenemers inkoopt ook nog veel goedkoper. Dat kan best maar waar gaan die centen naar toe. Natuurlijk verdient hij er dik aan en zeg nou zelf, dat kan ik toch beter in mijn eigen zak stoppen. Goed je koopt dan wel eens wat verkeerd of teveel, maar dat raak je ook wel weer kwijt. Laat mij maar lekker vreemd gaan, dat doen ik in het huwelijk ook wel eens en dat is best wel geinig. Blijf je jong bij.

En heb je die investeringen gezien die je moet doen. Natuurlijk verplicht en dik aan de prijs. Alles van goud, hete lucht en het toppunt van luxe ook nog een airco. En een pc die gewoon twee keer zo duur is dan in de winkel bij mijn om de hoek. Daar zal ook wel het nodige aan de strijkstok blijven hangen. En ze gaan er dan ook nog van uit dat je binnen vijf jaar alles heb terug betaald. Kijk, zonder twee of drie aanmaningen doen ik helemaal niks en meestal ken alleen de deurwaarder mij motiveren om een betalinkje te doen. Aan betalen heb ik dus gewoon een verschrikkelijke hekel. Mag het.

En de nieuwste rage schijnt te zijn, dat je jouw eigen administratie door een door hun aan te wijzen accountantskantoor moet laten doen. Ja dikke pret, weten ze precies wat ik verdien en ik moet er nog dik voor betalen ook. Kijk, ik heb in de loop der jaren alle fiscale grenzen verkend en voor mijn zijn de boxen één, twee en drie gewoon doorkijkdozen geworden. Ik lach er om. Dus wat moet ik met een accountant, hebben ze niks geleerd dan van Albert Heijn. En binnen onze multiculturele samenleving is een beetje zwart en een beetje wit toch gemeengoed geworden?

Bovenstaande ondernemer blijft uiteraard van harte welkom op onze stand, maar kan met onze formule zeker geen franchisenemer worden. Eerlijk gezegd hebben wij nog veel succesvolle ondernemers nodig maar hem zeker niet. Al heeft hij nog zoveel geld op zak en ook nog eens een leuk pandje in eigendom. Franchise is volwassen geworden en een ideale vorm van samenwerking. Weliswaar gebaseerd op uniformiteit en discipline, maar ook op wederzijds begrip en vertrouwen. Tenminste als de juiste partijen elkaar kunnen vinden en beiden ook een toegevoegde waarde hebben. Kortom franchise is en blijft fantastisch. Dus onderneem ‘t! Ga eens serieus praten over uw eigen toekomst. En neem uw partner mee. Het gaat namelijk ook, afhankelijk van het geluksmodel waarin u leeft, over zijn of haar toekomst. Veel plezier op de beurs.