Van bokskampioen naar zorgondernemer

Martin Carels en Berna van den Dungen zijn sinds 2012 zorgondernemers van Thomashuis Nieuwkuijk. Dat zij de zorgondernemers van hun prachtige huis zouden worden, hadden ze nooit verwacht. ‘‘Dit kwam toevallig op ons pad. Wij voelden ons geroepen’’, vertelt Berna.

Berna werkt bij het doveninstituut met verstandelijk beperkte jongeren. Het contact met hen vindt zij geweldig, maar ze loopt tegen de muren van de instelling op. ‘‘Ik werd beperkt door alle regels en dingen die niet konden.’’ Op een gegeven moment is de maat vol. ‘‘Ik werkte tegen mijn gevoel in.’’ Ze krijgt een burn out. ‘‘Op deze manier kon ik niet meer werken.’’ 

Werken in het Thomashuis

Berna gaat aan de slag als ondernemer om kinderen thuis te begeleiden. ‘‘Toen kwam het Thomashuis op mijn pad.’’ Via haar buren hoort Berna dat Thomashuis Nieuwkuijk in 2008 wordt geopend en medewerkers zoekt. Vanaf het begin is zij nauw betrokken als begeleider. ‘‘Meteen dacht ik: zo hoort de zorg te zijn.’’ Naast dat Berna er werkt, wonen ze ook nog eens in dezelfde straat. Daardoor wordt het Thomashuis al snel meer dan werken. 

Martin Carels en Berna van den Dungen

Hoofd beveiliging Schiphol

Martin heeft een hele andere achtergrond. Hij bokst vanaf zijn jeugd op hoog niveau. In 1993 wordt hij kampioen op het NK boksen. Daarna maakt hij de overstap naar justitie. Daar werkt hij 20 jaar, waarvan de eerste 10 jaar als bewaarder in de gevangenis. ‘‘Ik kreeg 10 jaar met agressie te maken. Wanneer je de deur opende, werd er gelijk gescholden en geslagen’’, vertelt Martin. Uiteindelijk heeft hij er genoeg van en gaat hij als leidinggevende in diverse justitiële inrichtingen aan de slag.

Na de Schipholbrand in 2005 komt Martin aan het roer te staan als hoofd beveiliging op Schiphol. Hij krijgt de zware missie om een verbeterde beveiliging op poten te zetten. Een uitdagende en diverse klus. ‘‘Dat was heel pittig’’, blikt Berna terug. Berna werkt op dat moment al 4 jaar in het Thomashuis. Martin helpt als vrijwilliger mee in het Thomashuis. ‘‘Daardoor raakte hij er ook mee besmet’’, vertelt Berna.

Roeping

Na verloop van tijd melden de toenmalige zorgondernemers aan Berna dat zij hun huis willen overdragen. Berna werkt ondertussen al diverse diensten. ‘‘Ik voelde mij geroepen om het voort te zetten.’’ Thuis vertelt Berna haar idee om samen met Martin het Thomashuis te gaan runnen. Een verdiepend gesprek met de toenmalige ondernemers van Thomashuis Nieuwkuijk volgt. ‘‘We waren er snel uit. Het was al zo’n onderdeel van ons leven.’’ Na het selectietraject bij franchisegever De Drie Notenboomen krijgen ze groen licht. ‘‘In 2012 was het zover en begonnen we.’’

Thomashuis versus gevangenis

De overstap van het werken in een gevangenis naar het runnen van een Thomashuis is groot. ‘‘Het knuffelgehalte is een groot verschil. Je kan je niet voorstellen dat een gedetineerde vertelt dat hij je gemist heeft en een knuffel geeft’’, lacht Martin. ‘‘In de gevangenis was ik ook altijd wantrouwend. Hier totaal niet. Het is hier laagdrempelig, mensen gunnen je hier dingen en hebben waardering voor je.’’ Ook is er ruimte voor spontaniteit. ‘‘En ruimte om ergens een eigen draai aan te geven.’’

De dagen vliegen voorbij. ‘‘Martin start ’s ochtends altijd op en zet de koffie. Ik schuif iets later aan’’, vertelt Berna. Samen ondersteunen zij de bewoners bij de dagelijkse zorg. Overdag gaan de meeste bewoners naar de dagbesteding of ondernemen zij activiteiten. De aspecten die bij het huis komen kijken neemt Martin voor zijn rekening. ‘‘Denk aan het pand en de tuin. Ik vind het ook leuk om nieuwe dingen te bedenken en te kijken hoe we dingen kunnen blijven verbeteren. Berna is meer van de zorg en het ondernemen. Zij zet de lijnen uit en is de moeder van de kudde.’’

Gelukkiger

Voordat de twee samen in het Thomashuis starten, werkt Berna op onregelmatige tijden en maakt Martin lange dagen. Hoe zal dat gaan als we partners én collega’s zijn? ‘‘Wij dachten dat samenwerken de grootste uitdaging zou zijn’’, vertelt Berna openhartig. Gelukkig verloopt de samenwerking natuurlijk. ‘‘Je leert van elkaar.’’ Martin vertelt dat Berna en hij naar elkaar toegegroeid zijn. ‘‘Maar je moet elkaar natuurlijk ook ruimte geven.’’

‘‘We zijn naar elkaar toegegroeid.’’

Het stel vertelt dat het runnen van hun Thomashuis de meest bijzondere baan van hun leven is. ‘‘Mensen met elkaar verbinden, de zorg op je eigen manier doen, samenwerken, voelen dat je iets bijdraagt aan de samenleving. De bewoners zijn hier thuis en ik voel mij hier heel erg op mijn gemak. Het heeft mij een stukje gelukkiger gemaakt’’, stelt Martin.

Verbinden

In de buurt is het Thomashuis een begrip. Zo beheren ze het patronaat, hebben ze goed contact met de buurt en organiseren ze voor senioren uit de buurt ‘Effekes buurten’ en ‘Samen lunchen’. Ook zamelen ze elk jaar geld in voor een goed doel tijdens de carwash en drukbezochte markt in hun tuin. ‘‘Het Thomashuis is de lijm van Nieuwkuijk’’, vertelt vrijwilliger Wouter.

Plannen zijn er nog volop. Zo wil het koppel een dagbesteding opzetten, waarbij ze samen met mensen met een verstandelijke beperking iets kunnen betekenen voor de ouderen in de buurt. ‘‘Dit dorp vergrijst. Daarom willen we een boodschappenservice en glas ophalen op touw zetten.’’ Saai wordt het nooit. ‘’Ik kan een boek vol schrijven. We hebben zo een heel mooi leven.’’    

Lees meer over:
Bekijk ook